Raz po raz spotykam się z pytaniami o linki do materiałów przydatnych w prowadzeniu zajęć z różnych przedmiotów. Odsyłam wtedy do Otwartych Zasobów Edukacyjnych, czyli takich treści, które pozwalają na ich szerokie wykorzystywanie. Termin OZE (OER w wersji ang. Open Educational Resources) powstał w 2002 r. na zebraniu UNESCO. Postanowiono wtedy stworzyć "wspólnie uniwersalne zasoby edukacyjne dostępne dla całej ludzkości i wyrażono nadzieję, że to otwarte źródło w przyszłości zmobilizuje całą światową społeczność nauczycieli"*.
Niedawno ukazała się piąta wersja Przewodnika po OZE. Warto się z nią zapoznać. Oprócz katalogu zasobów, podzielonych na poszczególne przedmioty lub edukacje, jest też obszerny fragment dotyczący praw autorskich. W dobie powszechnego blogowania jest on szczególnie godny polecenia. Sama często, obawiając się różnych nieprzyjemnych sytucji, zastanawiam nad wykorzystaniem cudzych zdjęć i tekstów. Nie chciałabym się znaleźć w takiej sytuacji, jaka miała miejsce w przypadku Marii Lorek i WSIP, o czym pisałam w poprzednim poście.
*cyt. z Materiałów konferencyjnych: Forum on the impact of open courseware for higher education in developing countries: final report., Paris 2002, UNESCO.
Niedawno ukazała się piąta wersja Przewodnika po OZE. Warto się z nią zapoznać. Oprócz katalogu zasobów, podzielonych na poszczególne przedmioty lub edukacje, jest też obszerny fragment dotyczący praw autorskich. W dobie powszechnego blogowania jest on szczególnie godny polecenia. Sama często, obawiając się różnych nieprzyjemnych sytucji, zastanawiam nad wykorzystaniem cudzych zdjęć i tekstów. Nie chciałabym się znaleźć w takiej sytuacji, jaka miała miejsce w przypadku Marii Lorek i WSIP, o czym pisałam w poprzednim poście.
*cyt. z Materiałów konferencyjnych: Forum on the impact of open courseware for higher education in developing countries: final report., Paris 2002, UNESCO.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz