Postinspiracyjnie

Koniec zeszłego tygodnia upłynął wielu nauczycielom na wyjątkowym wydarzeniu edukacyjnym – Inspiracjach. Wykład wprowadzający, Środowisko cyfrowe naturalnym środowiskiem człowieka, wygłosił Prof. dr hab. Wojciech Cellary z  Katedry Technologii Informacyjnych Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. Mówił o roli szkoły, która musi być częścią środowiska cyfrowego ucznia, ma nauczyć, jak poruszać się w cyfrowym świecie. Warunkiem koniecznym  jest obecność cyfrowych nauczycieli oraz opieka rodziców, którzy nie mogą pozostawiać dziecka samego w obcym świecie, gdyż świat ten jest pełen zagrożeń. Aby ich uniknąć dorośli powinni współpracować z dziećmi/uczniami przez Internet. Chodzi o obecność, „wspólną wycieczkę”- nie zakazy. Profesor mówił również o konieczności wykształcenia i wychowania dla potrzeb przyszłego rynku pracy, wirtualnej rzeczywistości, którą uczestnik współtworzy (podał przykład) oraz mediach, które pragną osiągnąć cel, poprzez wpływanie na emocje. Przypomniała mi się wtedy panika medialna związana z „wielorybową manią”. Pod koniec wystąpienia profesor przedstawił wizję przyszłości – hangar , w którym 100 tys .ludzi gra w gry komputerowe. I znowu skojarzenie – jeden z odcinków „Black mirror”. Ukazanie mechanicznego konsumpcjonizmu i „drogi do sukcesu wiodącej przez udział w żenującym talent-show”*.
Każde z wystąpień było wyjątkowe i bez wątpienia inspirujące. Z pewnością można będzie o nich poczytać na portalu edunews oraz obejrzeć na youtube. Już teraz zachęcam jednak do zapoznania się z sześcioma paradoksami życia szkolnego, autorstwa Jana Pytlaka, dyrektora Zespołu Szkół STO. Mogą  być one istotną wskazówką dla wszystkich edukatorów.
1. Im częściej oceniamy ucznia, tym bardziej ograniczamy jego potencjał rozwojowy.
2. Dziecko otoczone skrupulatną opieką nie staje się przez to bezpieczniejsze, wręcz przeciwnie.
3. Idealne warunki do życia, wolne od trosk i przeszkód, nie służą dobrze rozwojowi.
4. Talent najlepiej rozwija się z własnej inicjatywy dziecka, na pożywce poczucia braku.
5. Efekt edukacji szkolnej nie jest wprost proporcjonalny do liczby godzin spędzonych w szkolnej ławie.
6. Zgrupowanie w jednej klasie samych doskonałych uczniów nie sprzyja dobrej edukacji (podobnie jak samych doskonałych nauczycieli :-).*

*http://film.org.pl/a/artykul/black-mirror-czyli-zdrowy-masochizm-36786/
*http://www.wokolszkoly.edu.pl/blog/kot-zywy-i-martwy-czyli-paradoksy-w-wydaniu-szkolnym.html