Przeżyjmy to jeszcze raz

Nie wiem, ile osób z mojej szkoły odwiedza cyfrowych tubylców. Głównie dla nich jest ten post. Umieściłam w nim linki do wydarzeń z końca minionego roku szkolnego. Długo się nad tym zastanawiałam, gdyż fotki przedstawiają osoby nagrodzone na koniec roku szkolnego. Zapytacie – co w tym złego? Otóż dla wyróżnionych osób jest to w pewnym sensie podwójna marchewka – konkretna nagroda i zdjęcie, które można obejrzeć w internecie. A co z resztą dzieciaczków? Brak nagrody to jakby kij, czy może on motywować do pracy? Kochani, nie nagrodzeni uczniowie. Wiem, że wy też macie ukryte talenty. Ale nie było czasu, ani okazji by was ocenić i nagrodzić. Pracujcie jednak dalej z zapałem, gdyż pracujecie dla siebie, nie dla ocen i nagród. A ja ze swojej strony postanawiam nie umieszczać już tego typu zdjęć. I to by było na tyle.

PS. Nie wzięłam pod uwagę, że według psychologa Alfi Kohna zarówno marchewka jak i kij demotywują J (post "Szkoła bez stopni raz jeszcze").
Apel podsumowujący - klasy I-III
Pożegnanie klas szóstych
Uroczyste zakończenie roku szkolnego dla klas I-III

Już po...

...szkoleniu. Było pięknie, energetyzująco. Wspaniała atmosfera i współpraca, czego dowodem jest element naszego wspólnego dzieła.

Jak myślicie, co się stanie, gdy chmurki się połączą?

Przed II edycją Mistrzów

Już wkrótce rusza II edycja Mistrzów Kodowania. Tym razem w programie ma uczestniczyć kilkaset szkół. Szkolić ich będzie 34 nauczycieli. Mam przyjemność należeć do nich. W tej chwili przygotowujemy się do naszej  roli uczestnicząc w czterodniowym spotkaniu w Warszawie. Panuje pracowita atmosfera, ale nie obywa się też bez zabawnych akcentów. Oto jeden z nich, który mi się przydarzył.

Szkoła bez stopni raz jeszcze

Do ministerialnego projektu odchodzenia od ocen w formie stopni nawiązuje kolejny artykuł. Tym razem jego autorem jest Andrzej Blikle- informatyk, profesor nauk matematycznych, a także mistrz cukierniczy (w pierwszej chwili właśnie z cukiernią skojarzyłam jego nazwisko J). Profesor zetknął się z ocenianiem bez stopni około dwudzieścia lat temu, czytając książkę amerykańskiego psychologa Alfi Kohna pt. „Punished by rewards” (Karani nagrodami). Jest w niej mowa, że tzw. kij i marchewka uważane za narzędzia motywacyjne, w istocie demotywują. Człowiek goni za korzyściami, przy czym „Pomiędzy kijem i marchewką nie ma praktycznie różnicy, bo pozbawienie marchewki działa jak kij, a uniknięcie kija – jak marchewka”. Oprócz doświadczeń teoretycznych profesor przytacza też przykłady „z życia” – ocenianie bez stopni w jednym z warszawskich liceów, w Akademii Sztuk Pięknych oraz w pewnej szkole w Anglii, w której dodatkowo nie ma nawet obowiązku pozostawania w klasie w czasie zajęć. „Szkoła jest nastawiona na wyrabianie w uczniach głodu wiedzy”. Dla nas przyzwyczajonych do sztywnych reguł, dyscypliny, rozliczanych z realizacji podstawy programowej, itd. rzecz nie do pomyślenia. 
Warto sięgnąć do artykułu, a także zajrzeć na stronę profesora.
Andrzej Blikle, Szkoła bez stopni – bo liny pchać się nie da.
Można Inaczej - strona Andrzeja Jacka Bliklego.

OK nie zawsze znaczy okay

Do końca września na stronie CEO przedstawiciele szkół mogą zgłaszać swoje placówki do programu Aktywna edukacja . Edycja 2014/2015 nosi nazwę CYFROWA ŚCIEŻKA. W jej ramach nauczyciele będą podnosić swoje kompetencje w zakresie TIK oraz oceniania kształtującego. O OK. pisze Jacek Strzemieczny - prezes Fundacji  Centrum Edukacji Obywatelskiej, zapowiadając projekt ministerialnych zmian dotyczących oceniania. Ma ono „udzielać uczniowi pomocy w nauce w postaci informowania go o tym, co zrobił dobrze, co i jak powinien poprawić”. To nic innego jak postulat oceniania kształtującego, którego gorącą zwolenniczką i propagatorką jest Danuta Sterna, autorka książki „Ocenianie kształtujące w praktyce”, a jednocześnie nauczyciel-praktyk stosujący OK podczas prowadzenia zajęć z matematyki.

Artykuł dr Strzemiecznego nie nosi w tytule wyrażenia „ocenianie kształtujące”, ale „ocenianie opisowe”. Autor zauważa, że taka forma oceniania wcale nie musi być ocenianiem kształtującym. Często nie różni się od informacji wyrażonej stopniem. I tutaj wreszcie pojawia się sens, którego  nie widzieli dotychczas nauczyciele uczący w I-III. Nie chodzi o to, aby się rozpisywać podsumowując pracę ucznia, ale aby dać jemu wskazówki co do dalszej pracy, „jak się zbliżył do postawionych przed nim kryteriów sukcesu” czyli praktycznie „co zrobił dobrze, co i jak ma poprawić, jak się ma dalej uczyć”. Niewątpliwie, nie jest to łatwe, ale od czego są grupy wsparcia. 

 Jacek Strzemieczny, Ocenianie opisowe ma pomagać uczniom się uczyć

Mały jubileusz

Wczoraj cyfrowych tubylców odwiedzono po raz 25-cio tysięczny. Okazja do małego świętowania. Zrobiłam sobie mały prezent - zainstalowałam drukarkę - nagrodę w konkursie na blog. Na razie poweru mi nie brakuje. Lubię pisać i dzielić się z wami wyszukanymi w sieci nowinkami. Mam nadzieję, że dotrwam do kolejnego okrągłego jubileuszu (50-cio tysięcznego J). W końcu te 25 tysięcy "nakręciło się" w ciągu osiemnastu miesięcy J. Tymczasem muszę dokonać pewnej korekty. Pisząc o klockach LEGO, umożliwiających konstruowanie robotów (post "Czy umiemy programować" z 8 sierpnia) napisałam, że na OPPM i Festiwalu Projektów Mistrzów Kodowania prezentowała je szkoła ze Śremu. Tymczasem stanowiły one własność i były atrakcją demonstrowaną przez Szkołę Podstawową nr 1 z Wołczyna. Zainteresowanych przepraszam J.

Podróże kształcą

Temat jak najbardziej na czasie. Trwa w końcu okres wakacyjny. Jednak tytuł posta zapożyczyłam z projektu eTwinning realizowanego w roku 2011/2012 przez szkoły z Polski (SP1 w Bolesławcu), Słowacji, Słowenii i Rumunii. Jego celem było "odkrywanie Europy i cyfrowego świata 2.0, a efektem m.in. utworzenie wspólnej, wielojęzycznej strony internetowej zawierającej zestaw darmowych programów i narzędzi Web 2.0 przydatnych w nauczaniu. Projekt otrzymał wyróżnienie w międzynarodowym konkursie MEDEA AWARDS 2012, promującym tworzenie multimedialnych materiałów edukacyjnych oraz wykorzystanie nowych mediów w nauczaniu. Na stronę TRAVEL BROADENS THE MIND trafiłam przypadkowo. Już od dawna zabierałam się a uporządkowanie wszystkich narzędzi TIK i dopisanie nowo poznanych w BANKU POMYSŁÓW. A tu prezent! Gotowa prezentacja, którą wstawiam na stronę. Przyjemności w testowaniu J.

narzedziapol

More PowerPoint presentations from Agnieszka

Jeszcze raz o grach

O grach w edukacji pisałam kilkukrotnie. Były to wypowiedzi oparte zarówno na przeczytanych artykułach, jak i własnych doświadczeniach szkolnych. Gry komputerowe stanowiły również temat audycji radiowej, którą na antenie TOK FM, prowadził Jan Stradowski, szef działu nauki „Focusa". Zaprosił on do studia Darię Wachowicz - twórczynię gier casual (?!) oraz Maksymiliana Bieleckiego - psychologa i neurokognitywistę (zgadnijcie, kto to? J).  Przy okazji  więc (audycji wysłuchałam korzystając z archiwum) przyswoiłam sobie oba pojęcia. Z wikipedii dowiedziałam się, że gry casual są tworzone zazwyczaj dla osób, które grają rzadziej niż doświadczeni gracze, natomiast neurokognitywistyka łączy psychologię z najnowszą wiedzą na temat funkcjonowania mózgu. Obecność profesora Bieleckiego była więc jak najbardziej celowa.

Warto wiedzieć

Na portalu gazeta.pl w dziale technologie znalazłam artykuł  o kolejnych sztuczkach wyszukiwarki google (link do opisanych wcześniej zamieściłamw poście lifelong learning). Dotyczą np. wyszukiwania plików graficznych na podstawie przesłanych obrazów, filtrowania wyświetlonych grafik według ich koloru, wyszukiwania muzyki. Można zapoznać się z listą znaków i sposób ich interpretacji przez wyszukiwarkę, która podpowie też jak wymówić liczebniki, przeliczy walutę, zmieni przeglądarkę w notatnik. Warto poczytać i przetestować J.

Robert Kędzierski, 8 kolejnych sztuczek wyszukiwarki Google, o których mogłeś nie wiedzieć, gazeta.pl

Po co programować?

Na portalu Mistrzów ukazały się dwa projekty edukacyjne uczniów ze szkoły Podstawowej nr 5  w Skarżysku. Szczególnie spodobał mi się projekt  dotyczący angielskich liczb – ich nazw i wymowy. Znajduje się on w studio SP5 Skarżysko, wśród 43 innych prac. Widać, że dzieciaki wciągnęły się w kodowanie. Nic dziwnego. Przecież „programowanie jest jak magia. Programiści to czarodzieje XXI wieku. Potrafią wyczarować coś z niczego. Zamiast zaklęć, mają komendy. Zamiast różdżek - równie długie linijki kodów”*.

Czy umiemy programować?

Na portalu edunews ukazał się artykuł Tomasza Brusika „Uczymy uczniów robić roboty”. Dane w nim zawarte nie nastrajają optymistycznie. Wynika z nich, że Polacy nie potrafią programować. W internecie mnóstwo jest wypowiedzi potwierdzających tą tezę. Narzekają pracodawcy, że nie mogą obsadzić etatów programistycznych. Owszem absolwentów informatyki mamy wielu, jednak często okazuje się, że wiedza zdobyta na studiach to za mało. Potwierdza to Bartek Pełka, student informatyki, prowadzący  już własną firmę, mówiąc, że studia nie nauczyły go niczego.

Warto obejrzeć

W jednym lipcowych postów wspomniałam o KONFERENCJI INNOWACYJNYCH NAUCZYCIELI I EDUKATORÓW INSPIR@CJE 2014. Od kilku dni dostępne są filmowe relacje z tego wydarzenia. Sporo czasu poświęcono wykorzystaniu w szkole urządzeń mobilnych. Mówił o tym zarówno Dariusz Stachecki, wicedyrektor Gimnazjum im. Feliksa Szołdrskiego w Nowym Tomyślu jak i Jolanta Okuniewska, twórczyni tabletowej klasy z Olsztyna. Potencjał tkwiący w tabletach dostrzegła też Bożena Nowak, nauczycielka w Zespole Szkół nr 4 w Pruszczu Gdańskim, która w swoim wystąpieniu przybliżyła uczestnikom konferencji pojęcie „rozszerzonej rzeczywistości”.


Jak wykorzystać tablety, żeby uczyć jeszcze lepiej?
Tabletowa klasa w szkole podstawowej
Rozszerzona rzeczywistość w klasie szkolnej

Nowy podręcznik scratcha

Wczoraj nie wypadało mówić i pisać o niczym innym niż 70-rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Dziś wracamy do codzienności.
Nowoczesne e-nauczanie zaprezentowało podręcznik do nowej wersji scratcha. Jego autorem jest, tak jak poprzednio, Piotr Szlagor, który "pracował  ze Scratchem, kiedy nie było to jeszcze modne, a teraz prowadzi zajęcia z wykorzystaniem tego środowiska z uczniami od 7. do 20. roku życia". A może, korzystając z wolnego czasu, trochę pokodujecie, tak jak zrobili to wasi koledzy ze Szkoły Podstawowej nr 30 w Lublinie? Stworzyli oni animację przypominającą jedną z zasad bezpiecznego wypoczynku nad wodą.

Pamiętamy

Dzisiejszy dzień spędziłam na oglądaniu TV - obchodów okrągłej 70-tej rocznicy Powstania Warszawskiego i materiałów wspomnieniowych. Coraz bardziej wydają mi się one przejmujące. Może to upływ czasu.
Bardzo spodobały mi się słowa zamieszczone na facebooku przez Iwonę Majewską-Opiełkę, twórczynię Logodydaktyki i propagatorkę Dnia Dobrego Słowa:
Dobre słowa, dobre myśli popłyną dziś ku Warszawie i warszawiakom 1944 roku. Pamiętam, dziękuję i obiecuję cenić swoje życie... każdy jego dzień.
Czy wy też o tym pamiętacie?